Wielu wybiera inną drogę

Rozwój duchowy jest prosty, polega na przyjęciu postawy Miłości i uwalnianiu tego czym ona nie jest. Jednak to, że jest prosty, nie znaczy łatwy do wykonania. Samo przyjęcie postawy może być uciążliwe, bo jak wiele Miłości jest w tym co teraz robimy? Zwykle niezbyt wiele, więc dopiero uczymy się zachowania pełnego Miłości. By to sobie ułatwić, można przyjąć pomocnicze postawy, podzielić życie na mniejsze części i tam zdecydować się na Miłość. A co z uwalnianiem? Uwalnianie to nie tylko technika uwalniania, która polega na obserwowaniu oporu. Każde świadome zachowanie wbrew oporowi, przełamuje go i uwalnia. Możemy więc w ogóle nie stosować techniki uwalniania, jednak taka droga będzie dużo dłuższa. Bo jak często doświadczamy możliwości świadomego działania wbrew oporowi? Z techniką uwalniania sami możemy wybrać moment uwalniania. Może to być w trakcie medytacji, podczas spaceru, przy okazji myślenia, kiedy nawinie nam się opór. Postawa i jej obrona to podstawa rozwoju duchowego, mimo, że jest to proste wielu ludzi wybiera inną drogę.

Brak przywiązań

Na czym polega przyjmowanie postaw? Jest to określenie jak chcemy się zachowywać, w określonych sytuacjach. Decydujemy, że jesteśmy określoną osobą, która robi lub nie robi pewnych rzeczy. Od momentu podjęcia decyzji zaczynamy pracę nad sobą. Różne okazje życiowe są sprawdzianem dla naszych postaw. Może się wtedy okazać, że niektóre z nich nie działają. Postawy wymagają czasu by się przyjąć, ale jeśli czas nie wystarcza, to może być konieczne uwolnienie czegoś ze swojego życia. Jeśli widzimy notoryczny opór, to trzeba zastosować technikę uwalniania. Opór mówi nam o tym, że jest różnica między oczekiwaniem a stanem obecnym. Stan obecny możemy zmienić puszczając przywiązania, a najłatwiej je puścić, kiedy wywołują opór. Technika uwalniania jest niezwykle przydatna w pracy nad postawami. Ugruntowanie postawy wymaga czasu i braku przywiązań.

Podstawa udanego życia

Od czego zależy postrzeganie świata? Od tego jakie mamy postawy. Różne osoby mogą postrzegać te same wydarzenia w różnych sposób. Wszystko zależy od przyjętych postaw. Nasze postawy są kształtowane przez przekonania, a te są często konsekwencją naszych wyborów. Można zmienić swoje wybory, by zmieniły się przekonania, a w konsekwencji postawy. Można też od razu określić sobie jak chcemy widzieć świat. Potrzebujemy wtedy tylko narzędzia, którym uwolnimy się od bólu spowodowanego tarciem między naszymi postawami, a tym co świat oferuje. Kiedy uwolnimy tarcie, zostaną tylko nasze własne postawy. Początkowo może to być trudne, ale po pewnym czasie wchodzi to w nawyk. To jak kształtujemy nasze postawy wpływa na to jak postrzegamy świat, więc nagle zwykłe rzeczy mogą nam zacząć sprawiać przyjemność. Postawy są podstawą udanego życia. Dlatego warto je ukształtować według własnych potrzeb.

Nie ominie cię szczęście

Co zrobić, żeby uśmiechnęło się do nas szczęście? Można zrobić kilka rzeczy, po pierwsze trzeba pamiętać, że szczęście to postawa, jeśli zdecydujemy się być szczęśliwi, to będziemy niezależnie od okoliczności. Po drugie musimy pamiętać, że szczęśliwe wydarzenia przytrafiają się wszystkim, trzeba tylko umieć je dostrzegać. Po trzecie możemy przyciągnąć szczęście do siebie, jeśli będziemy zachowywać się tak jakbyśmy to szczęście już mieli. Po czwarte możemy sami zacząć pracować na swoje szczęście, to znaczy możemy zacząć starać się by to czego chcemy nam się przytrafiło. Wszystko to można skrócić do kilku postaw – jestem szczęśliwy, zasługuję na szczęście, szczęście się mi przytrafia. Jeśli mamy takie podejście do życia, nie przeoczymy żadnego szczęścia, będziemy się mogli cieszyć z każdego wydarzenia i brać szczęście, gdy nam się przytrafia. A co z sytuacjami, kiedy doświadczamy bólu? Trzeba go uwolnić.

Praca z bólem

Praca z bólem to najszybszy sposób na oświecenie. Jeśli czujemy, że coś nas boli psychicznie, to znak, że możemy dla siebie coś zrobić znaczącego. Warto w takich momentach przysiąść i zastanowić się, co mi jest. Bo jeśli coś mnie boli, to pewnie moje postawy są różne od tego co daje mi świat. A świata nie zmienię, lecz swoje postawy mogę. Zmieniając postawy na lepiej dopasowane do okoliczności sprawiam sobie wielką ulgę. Jeśli coś mnie denerwuję, mogę zmienić moją postawę na akceptację tego. Jeśli coś nie jest takie jakie bym chciał, mogę sobie powiedzieć, że taki jest świat, ale bez smutku tylko z akceptacją. Bo po co się smucić czymś na co nie mamy wpływu. Tak samo możemy potraktować wszystkie inne cierpienia, zmieniając nasze postawy lepiej dostosowujemy się do świata. Zdrowe postawy to jest to, co może nam pomóc w walce z cierpieniem. A wszędzie tam, gdzie powstaje tarcie możemy zastosować technikę uwalniania.

Nowe ja

Rozwój duchowy zapewnia środki do jak najszybszego wzrostu. Wśród nich jest praca na postawach, dzięki której możemy w błyskawicznym tempie nauczyć się jak żyć. Innymi słowy możemy skopiować postawy ludzi sukcesu by stać się jak oni. Nie chodzi tu o kopiowanie zachowań, tylko naśladowanie podejścia do życia. Kogo najlepiej naśladować? Tych, o których wiemy, że są szczęśliwi. Czyli na przykład nauczycieli duchowych. Postawy, które zawsze się sprawdzą to Miłość do ludzi, Miłość własna, chęć do życia, nie uleganie negatywnościom, bycie pomocnym, życzliwość, dbanie o siebie, rozwijanie się. Przyjęcie ich wymaga początkowo wysiłku woli, ale po jakimś czasie te postawy będą same o siebie dbać. Nam zostaje życie i cieszenie się z nowego ja.

Proste narzędzia

Prawdziwe osiągnięcia to osiągnięcia wewnętrzne. Są dużo bardziej cenne niż to co widoczne na zewnątrz. Bo co nam da sukces zewnętrzny, jeśli w środku nie potrafimy się nim cieszyć? Jednocześnie można się cieszyć nawet z drobnych rzeczy wewnętrznie i być szczęśliwym człowiekiem. By być szczęśliwym wystarczą odpowiednie postawy. Ich przyjęcie wymaga aktu woli, a utrzymanie decyzji. Ugruntowanie jest możliwe dzięki uwalnianiu. I tak, prostymi narzędziami można sobie zagwarantować szczęście. W opozycji do tego jest wieczna gonitwa, za pracą, za pieniędzmi, za sukcesami. Nic w nich złego, jeśli potrafimy je właściwie potraktować. Nie są to rzeczy, które mają przynieść nam szczęście, bo szczęście jest w nas.

Krótka droga do spełnienia

O czym trzeba pamiętać, kiedy pracujemy na postawach? Są one wyrazem indywidualnej woli, są decyzją. Co to znaczy? Że bez jej podjęcia nic się nie zmieni. Nie będziemy nagle bardziej cieszyć się życiem, jeśli najpierw nie zdecydujemy, żeby tak się stało. Dlatego tak wielu ludzi goni za szczęściem, nikt im nie powiedział, że muszą najpierw zdecydować, by być szczęśliwym. To przykre, jak wielu ludzi goni za czymś, czego nie mogą złapać. Ale szczęśliwie zaczyna się to zmieniać, coraz więcej ludzi mówi o duchowości więc są o krok od odkrycia tej prawdy. A stąd już krótka droga do spełnienia.

Owoce spełnienia

Ile postaw trzeba przyjąć i kontrolować, żeby poczuć zmianę w swoim życiu? Czasem wystarczy jedna. Np. życie jest piękne. I od teraz znajdujemy wszędzie oznaki tego, że tak jest naprawdę, a kiedy coś temu przeczy, możemy to uwolnić. Bo nie zawsze jesteśmy w stanie pojąć prawdziwe piękno ukryte w brzydocie. Czasem potrzebny jest czas, żeby coś się wykluło. Ile razy spotkało nas coś smutnego co zaowocowało czymś pozytywnym? Takie sytuacja potwierdzają słowa Davida Hawkinsa, że życie dostarcza optymalnych środków do wzrostu człowieka. Pamiętając o tym, możemy inaczej spojrzeć na cierpienie, jak na coś co jeszcze przyniesie owoce spełnienia.

O nowych postawach

Od czego zacząć wprowadzanie nowych postaw? Od tego by zastanowić się, gdzie najwięcej energii spalam w niepotrzebny sposób. Być może jest jakaś jedna sprawa, która zawsze wyzwala w nas negatywne emocje. Warto tam zacząć i powiedzieć sobie, że od dziś nas to nie denerwuje. Ta jedna rzecz od teraz nie wyzwala we mnie złości. Akceptuję to. Zgadzam się na to. To tylko to czym jest, nic więcej. Co dalej? Od czasu do czasu pojawi się opór, chęć zareagowania po staremu. Co z tym zrobić? Uwolnić. Ale nawet bez tego zaobserwujemy wielką poprawę. Nasze decyzje naprawdę się liczą i warto je podejmować.

Uwalnianie oporu

Jak sprawić by każdy dzień był pełen przyjemności? Przyjąć odpowiednie postawy, wtedy nawet robienie drobnych rzeczy może nam przynieść zadowolenie. Odpowiednie postawy zabezpieczają nas przed niechęcią, oporem, brakiem zainteresowania. Dla przykładu, jeśli nie lubimy zmywać, a przyjmiemy postawę, że wszystkie prace domowe wykonujemy z radością, to zostanie nam tylko uwolnić cały opór powstający przy obowiązkach. To samo możemy zrobić, jeśli uważamy, jakieś rzeczy za nieprzyjemne. Uwolnienie oporu przed ich robieniem załatwi sprawę. Uwalnianie to prawdziwie potężne narzędzie, za pomocą którego możemy odmienić swoje życie.

Satysfakcja z życia

Od czego zależy nasz poziom satysfakcji z życia? Od tego jakie są nasze, względem niego, postawy. Ta sama sytuacja może być potraktowana przez jedną osobę jako zła, a przez drugą jako szansę do zmiany, więc to od nas, tak naprawdę, zależy, ile zadowolenia będziemy czerpali z życia. Odpowiednie postawy to podstawa udanego życia. Jakie postawy mogą być najbardziej pomocne? W nikim nie będę widział zagrożenia, dzięki temu z większą swobodą podejdziemy do ludzi. Każdą sytuację będę traktował jako szansę, daje możliwość rozwiązywania problemów. Niepowodzenia są szansą do nauki, czyli nie ma porażek. Tego typu postawy pomagają kroczyć przez życie. Sprawiają, że staje się ono prostsze. Pozostaje jedynie konfrontacja ich z rzeczywistością. Ta konfrontacja może przerodzić się w kolejne sukcesy, jeśli tylko będziemy uwalniali opór, który pojawi się przy tarciu.

Postawy a nawyki

Rozwój duchowy dostarcza szansy na spojrzenie i wgląd w siebie. Kiedy zmieniamy postawy zaczynamy dostrzegać, w których momentach nasze zachowanie jest z nimi niezgodne. Wtedy można korygować swoje zachowanie. Zmiana postaw jest jak praca z nawykami, musi minąć trochę czasu zanim w pełni je przyswoimy. Próba odpowiedzenia sobie na pytanie, dlaczego nie zachowuję w przyjęty przez siebie sposób dostarcza szans na uwalnianie. Właściwie jedyną sytuacją, kiedy nie musimy uwalniać jest, gdy zapomnieliśmy o nowej postawie. Bo inne zachowania świadczą o przywiązaniach do starego, które można poddać. Dzięki uwalnianiu przyjęcie postawy jest prostsze niż nawyku. Nawyk wytwarza się dzięki powtarzaniu, natomiast nową postawę można przyjąć odrzucając to co niepotrzebne. Taka praca przyspiesza zmiany, potrzebujemy tylko okazji, by zobaczyć, gdzie nasza postawa koliduje ze starym.

Nauka postaw

Jak można przybrać określoną postawę? Jak zmienić siebie przybierając postawy? Czym są postawy? Najłatwiej odpowiedzieć na to na przykładzie. Powiedzmy, że chcemy być bardziej pomocni. Wobec tego, gdy pojawi się okazja niesienia pomocy, kiedy przyjdzie nam ochota zrezygnować, powiemy sobie, „Nie, zdecydowałem inaczej”. Za każdym razem, gdy przyjdzie nam decydować, będziemy pamiętali nasze postanowienie. Staje się to coraz prostsze, z czasem nie wymaga żadnego wysiłku. Każda postawa jest zbiorem reakcji na wydarzenia w życiu. Realizacja postaw przybliża nas do bycia człowiekiem, którym zdecydowaliśmy się być. Postawa jest ideałem, do którego dążymy. Warto pamiętać o tym, gdy coś na się nie uda – to jest dążenie, jest tu miejsce na popełnianie błędów. Błędy są nauką, a pewnie nie popełnimy ich przy najmniejszej, lecz przy dużej okazji, dzięki czemu nauka będzie widoczna. Popełnianie błędów jest nieodzownym elementem nauki, więc warto przyjąć postawę, która nam na nie pozwala.  

Odrobina chęci

Kiedy już rozpoczęliśmy naszą przygodę z rozwojem duchowym, może nas zdumieć jak szybko on postępuje. Wzięcie odpowiedzialności za swoje życie przynosi natychmiastowe efekty. Przyjmowanie kolejnych postaw i uczenie się ich to postępująca droga do szczęścia. Uwalnianie sprawia, że ilość negatywnych myśli spada, a medytacja wycisza nas w ciągu dnia. To wszystko prowadzi do tego, że z dnia na dzień jesteśmy coraz bardziej szczęśliwi. Wszystko to powoduje, że mamy ochotę na więcej. A to jest możliwe, bo rozwój duchowy ma więcej do zaoferowania, jak inspirujące książki czy kontemplację swojego ‘ja’. To wszystko razem może zapewnić nam stałe szczęście, wystarczy tylko odrobina chęci.

Jak dzieci

Kim jest ten kto poznał, jak to jest być dzieckiem? Zgodnie ze słowami Jezusa, mamy być jak dzieci. Co to znaczy? Oznacza to, bycie otwartym, gotowym do podjęcia wyzwania, chętnym do działania. Oznacza to też, bycie zainteresowanym sobą, światem, ludźmi i chęć podejmowania działań. Poza tym dziecko jest uważne, śledzi to co się dzieje, jest obecne tu i teraz. Dzieci mają też wrodzony entuzjazm, chętnie podejmują się nowych działań. Mało tego, dzieci same szukają, czegoś do zrobienia, to stałe poszukiwanie jest kolejną ich cechą. Co więcej, dzieci są wytrwałe, nie poddają się po niepowodzeniach. Tych wszystkich cech możemy się nauczyć, wtedy zaczynamy pałać do świata Miłością, bo to właśnie Miłość jest główną cechą dziecka, dziecko nieustannie się jej domaga i widzi ją wszędzie.

O obserwacji

Jaka jest najlepsza metoda pracy nad sobą? Taka, która nie wymaga dużo czasu, a przynosi wspaniałe rezultaty. O czym mowa? O rozwoju duchowym. Jedną z jego podstaw jest obserwacja samego siebie. Polega to na stałym obserwowaniu swoich zachowań, a później myśli. By to ułatwić można zadać sobie pytanie, Jaka myśl przyjdzie mi kolejna? Stałe utrzymywanie się w takim stanie to obserwacja siebie. Z czasem staje się to nawykiem. Taka ciekawość, idąca za tym pytaniem, wprowadza nas w stan poszukiwania, zainteresowania, zabawy, o których to Jezus mówił, Dopóki nie staniesz się jak dziecko nie wejdziesz do królestwa niebieskiego. Związane z tym pytaniem rezultaty mogą nas zaskoczyć. Obserwowane myśli zdradzają nasze przywiązania, obserwowane myśli mają tendencję do zanikania, obserwowane myśli poddają się.

Więcej o postawach

Czy tego chcemy czy nie, reprezentujemy sobą wiele postaw. Cześć z nich jest negatywna, a reszta nam służy. Postawa to określony zbiór zachowań. Jest ona widoczna na podstawie obserwacji człowieka. To znaczy, że nie można po prostu przyjąć postawy jednorazowym aktem woli, to nieustanne podejmowanie decyzji jak się zachować stanowi o postawie. Oczywiście zachowywanie się w określony sposób, wchodzi w nawyk. Więc im bardziej chcemy mieć jakąś postawę, tym jest nam łatwiej. A jakie postawy warto przyjąć? Te, które nam służą, a jeszcze lepiej te, które służą ludziom. Mogą to być na przykład: postawa stawienia innych przed sobą, postawa bezinteresowności, wdzięczności za wszystko, Miłości do wszystkiego, cieszenia się wszystkim, szukania plusów wszystkiego, służenia innym, doskonalenia siebie, niesienia pomocy. Kiedy te postawy wchodzą nam w nawyk, przepełniamy się Miłością, a nasz poziom Świadomości rośnie.

Prezent

O czym zwykle myślimy, kiedy coś robimy? O sobie, o tym jak się będziemy czuć, jak nam się to opłaci itp. Natomiast jedną z postaw, którą należy przyjąć wznosząc się na poziom Miłości, jest skupienie się na odczuciach drugiej osoby. Czyli zamiast ‘ja’ pojawia się ‘ty’. Co to znaczy? Kiedy coś robię, pomyślę, Jak ty się z tym poczujesz? Co ty z tego będziesz miał? Jak się tego nauczyć? Trzeba zrozumieć, że wszystko co dajemy, otrzymujemy z powrotem. Kiedy dajemy, otrzymujemy wdzięczność, nie tylko od drugiej strony, ale też własną. Dlaczego? Bo robimy coś bezinteresownie, a to jest samonagradzające. Dawanie to jak podwójne branie. Kiedy to robimy, promieniejemy. Dlatego tak dobrze jest dawać prezenty. Takie może być całe nasze życie.

Praca nad sobą

Rozwój duchowy dostarcza wspaniałych możliwości rozwoju. Jest to więcej niż rozwój osobisty, sesje u psychoterapeuty czy nauka z książek. Rozwój duchowy koncentruje się na człowieku, a używa do tego prostych narzędzi. Jeśli chodzi o zrozumienie człowieka, ważne jest zrozumienie czym jest Ego, ale do tego wystarczy nam często sama obserwacja własna lub innych ludzi. Czasem łatwiej jest coś zobaczyć w drugim niż w samym sobie. Dzieje się tak ze względu na projekcje, czyli to czego nie chcemy widzieć w sobie dostrzegamy u innych. Rozwój duchowy jest też pracą na postawach, czyli czymś najbardziej podstawowym. Obieramy postawę, a później konfrontujemy ją z naszym zachowaniem. Tam, gdzie się nie pokrywają, mamy pracę do wykonania. Postawy zawierają w sobie wzory zachowań, więc tam, gdzie nie działamy zgodnie z nimi, pewnie trzeba coś uwolnić. Po trzecie rozwój duchowy jest skuteczny, bo koncentruje się na emocjach, czymś najbardziej pierwotnym. Dąży do uwalniania tych negatywnych i wzmagania pozytywnych. W rozwoju duchowym uczenie się z książek, rozmawianie o problemach czy praca nad sobą, są czymś dodatkowym. Zasadniczo chodzi o obserwowanie siebie, bo sam akt obserwacji to najpotężniejsze narzędzie zmiany siebie.